Ocieplenie poddasza w starym domu 2025: poradnik

Zimowe wieczory spędzane w zmarzniętym domu to zmora, a rachunki za ogrzewanie przyprawiają o zawrót głowy? Poznaj proste i skuteczne rozwiązania, dzięki którym jak ocieplić poddasze w starym domu przestanie być zagadką! Kluczem do komfortu i oszczędności jest właściwa izolacja, której zaniedbanie w starym budownictwie prowadzi do gigantycznych strat ciepła. Zatem, jak? Kompleksowo, zwracając uwagę na odpowiednie materiały i fachowe wykonanie, pamiętając o wentylacji.

Kiedy mówimy o starych domach, często pojawia się dylemat: jak pogodzić historyczny urok z nowoczesnymi wymogami termoizolacji? To wyzwanie, które wymaga od nas nie tylko wiedzy technicznej, ale i empatii wobec zastanej konstrukcji. Patrząc na lata doświadczeń w dziedzinie budownictwa, zauważamy wyraźną tendencję, iż inwestycja w ocieplenie poddasza jest jedną z najbardziej opłacalnych. Przez nieszczelne dachy może uciekać nawet do 25% ciepła, co drastycznie podnosi koszty eksploatacji budynku. Poniżej przedstawiamy zestawienie danych, które pomogą zrozumieć skalę problemu i efektywność zastosowania poszczególnych rozwiązań.

Jak widać, różnice w kosztach i efektywności są znaczące. Wybór odpowiedniego materiału zależy od specyfiki budynku, jego stanu technicznego, a także naszych indywidualnych preferencji i budżetu. Ważne jest, aby podejść do tematu kompleksowo i nie oszczędzać na jakości, gdyż skutki źle wykonanej izolacji mogą być znacznie droższe w naprawie niż początkowa inwestycja. Zauważamy, że wielu inwestorów z obawy przed wysokimi kosztami, sięga po najtańsze rozwiązania, co w dłuższej perspektywie skutkuje niezadowalającymi efektami i ponownymi remontami. Przykład z życia? Pewien właściciel starej kamienicy, zamiast zainwestować w profesjonalną izolację, zastosował cienką warstwę taniego styropianu. Efekt? Wzrost wilgoci, rozwój pleśni i konieczność całkowitej wymiany izolacji po kilku latach, co wiązało się z ogromnymi kosztami. Zamiast oszczędności, naraził się na dwukrotne wydatki i ogromny stres.

Wybór materiałów izolacyjnych do starego poddasza

Wybór materiałów izolacyjnych do starego poddasza to niczym dobór odpowiedniego garnituru na wielkie wyjście – musi pasować idealnie, być komfortowy i spełniać swoją funkcję. W przypadku wiekowych budynków, z ich specyficzną konstrukcją i często nierównymi powierzchniami, decyzja ta staje się jeszcze bardziej złożona. Musimy uwzględnić nie tylko współczynnik przewodzenia ciepła (λ), ale także paroprzepuszczalność, odporność na wilgoć, ognioodporność oraz aspekt ekologiczny.

Wełna mineralna, zarówno szklana, jak i skalna, to prawdziwa królowa w dziedzinie izolacji. Charakteryzuje się świetnym współczynnikiem λ, co oznacza, że doskonale zatrzymuje ciepło. Jej elastyczność sprawia, że idealnie wypełnia wszelkie nierówności i trudno dostępne zakamarki, co jest nieocenione w starym budownictwie. Dodatkowo, jest niepalna, co zwiększa bezpieczeństwo pożarowe domu. Koszt? Oscyluje w granicach 60-120 PLN za metr kwadratowy, w zależności od grubości i gęstości, przy zalecanej grubości od 20 do 30 cm. Na rynku dostępnych jest wiele wariantów, od mat po płyty, które łatwo dopasować do konkretnych potrzeb. Wełna mineralna jest także paroprzepuszczalna, co pozwala "oddychać" konstrukcji i zapobiega gromadzeniu się wilgoci.

Piana poliuretanowa (PUR), aplikowana metodą natryskową, to nowoczesne rozwiązanie, które zyskuje coraz większą popularność. Jej największą zaletą jest tworzenie jednolitej, bezszwowej warstwy izolacji, która doskonale przylega do każdej powierzchni, eliminując mostki termiczne. Piana PUR ma wyjątkowo niski współczynnik λ (0.022-0.030 W/(m·K)), co sprawia, że już cieńsza warstwa (15-25 cm) zapewnia doskonałą izolację. Jest również odporna na wilgoć i szkodniki. Minusem może być wyższy koszt, który wynosi około 100-200 PLN za metr kwadratowy, oraz konieczność zatrudnienia wyspecjalizowanej ekipy do aplikacji. Ważne jest, aby pamiętać o odpowiedniej wentylacji podczas i po aplikacji, ponieważ piana PUR podczas utwardzania wydziela opary.

Celuloza, czyli włókna papierowe przetworzone w procesie recyklingu, to ekologiczna alternatywa. Aplikowana metodą wdmuchiwania, podobnie jak piana PUR, tworzy jednolitą warstwę, dopasowując się do każdej przestrzeni. Współczynnik λ celulozy to około 0.038-0.040 W/(m·K), a zalecana grubość to 25-35 cm. Jest to materiał oddychający, co pozytywnie wpływa na mikroklimat poddasza. Koszt kształtuje się na poziomie 70-130 PLN za metr kwadratowy. Celuloza jest impregnowana solami boru, co zwiększa jej ognioodporność oraz odporność na grzyby i insekty. Wadą może być wrażliwość na nadmierne zawilgocenie, dlatego kluczowa jest odpowiednia paroizolacja i wentylacja.

Styropian, znany z termoizolacji ścian zewnętrznych, może być również stosowany na poddaszach, zwłaszcza w formie płyt lub granulatu. Charakteryzuje się niską chłonnością wody i dobrym współczynnikiem λ (0.031-0.040 W/(m·K)). Jego cena jest stosunkowo niska, około 50-100 PLN za metr kwadratowy, przy zalecanej grubości 20-30 cm. Jest łatwy w montażu, jednak w starych budynkach, z ich nierównymi powierzchniami, może być trudniej osiągnąć pełne wypełnienie przestrzeni bez szczelin. Ważne jest, aby styropian był zabezpieczony przed gryzoniami oraz był odpowiednio paroizolowany, ponieważ sam w sobie nie jest paroprzepuszczalny. Dobrym przykładem jest jego zastosowanie na stropach nieużytkowych, gdzie łatwo można rozłożyć płyty i zakryć je wylewką.

Niezależnie od wybranego materiału, pamiętajmy, że sama izolacja to tylko część sukcesu. Równie ważna jest odpowiednia paroizolacja i wentylacja, o czym będziemy rozmawiać w dalszej części artykułu. Pamiętajmy, że podjęcie pochopnej decyzji może sprawić, że ocieplenie poddasza w starym domu stanie się źródłem problemów, zamiast upragnionego komfortu. Zawsze warto skonsultować się z doświadczonym fachowcem, który pomoże dobrać optymalne rozwiązanie do konkretnego przypadku. Na przykład, gdy mieliśmy do czynienia z wiekowym, drewnianym domem z historyczną więźbą, zastosowanie natryskowej piany PUR było ryzykowne ze względu na ograniczony dostęp do wszystkich zakamarków i konieczność dokładnego przygotowania powierzchni. W takim przypadku wełna mineralna okazała się znacznie lepszym wyborem, pozwalając na precyzyjne wypełnienie każdej szczeliny bez ryzyka uszkodzenia konstrukcji.

Metody ocieplenia skosów i stropu w starym budownictwie

Ocieplenie skosów i stropu w starym budownictwie to niczym operacja na otwartym sercu – wymaga precyzji, wiedzy i odpowiednich narzędzi. Każdy stary dom ma swoją historię, swoje słabe punkty i swoje atuty, dlatego nie ma tu jednej uniwersalnej recepty. Zrozumienie specyfiki konstrukcji dachu i stropu jest kluczowe dla osiągnięcia optymalnych rezultatów. Najlepszy czas na ocieplanie poddasza to okres suchy i stabilny pogodowo, czyli wiosna lub lato, co minimalizuje ryzyko problemów z wilgocią podczas prac.

Skosy, czyli te urokliwe, ale często problematyczne połacie dachu, wymagają szczególnej uwagi. W większości starych domów, gdzie więźba dachowa jest często wykonana z nieregularnych belek, ocieplenie skosów można wykonać metodą dwuwarstwową. Pierwsza warstwa izolacji, na przykład z wełny mineralnej, układana jest między krokwiami. Ważne jest, aby pozostawić szczelinę wentylacyjną o grubości około 3-5 cm między izolacją a deskowaniem dachu (jeśli jest pełne deskowanie) lub folią wstępnego krycia, aby zapewnić swobodny przepływ powietrza i uniknąć zawilgocenia. Ta "oddychająca" warstwa jest fundamentem, który pozwoli na uniknięcie problemów z wilgocią.

Druga warstwa izolacji, również z wełny mineralnej, układana jest pod krokwiami, na ruszcie wykonanym z profili stalowych lub drewnianych. Taka konstrukcja pozwala na osiągnięcie większej grubości izolacji (co przekłada się na lepszą termoizolację) oraz minimalizuje mostki termiczne, czyli miejsca, przez które ucieka ciepło. Przy grubości 20-30 cm, zapewnimy komfort termiczny. Niezbędna jest tu także membrana paroizolacyjna, ułożona od strony pomieszczenia, która chroni izolację przed wilgocią z wnętrza domu. Montaż musi być wykonany niezwykle starannie, z zachowaniem szczelności na łączeniach i przy wszelkich przejściach instalacyjnych. Na przykład, brak szczelności w narożnikach membrany doprowadził w jednym z naszych projektów do kondensacji pary wodnej w izolacji, co w efekcie zniszczyło ją i wymagało kosztownej wymiany.

Alternatywną metodą dla skosów jest natrysk piany poliuretanowej (PUR). Ta metoda jest szybka i efektywna, tworząc jednolitą, bezszwową warstwę, która doskonale przylega do konstrukcji dachu. Eliminuje mostki termiczne i zapewnia świetne parametry izolacyjne już przy mniejszej grubości. Ważne jest, aby pamiętać o wentylacji. Należy zatrudnić wyspecjalizowaną ekipę, a koszt takiej izolacji jest wyższy niż w przypadku wełny mineralnej. Jednak długoterminowo, często okazuje się to inwestycją bardziej opłacalną, szczególnie jeśli liczy się nam oszczędność miejsca wewnątrz pomieszczenia.

Przejdźmy teraz do ocieplenia stropu. Jeśli poddasze jest nieużytkowe lub chcemy wydzielić strefę termiczną na parterze, izolacja stropu jest kluczowa. Najpopularniejszą i najprostszą metodą jest rozłożenie wełny mineralnej w postaci mat lub płyt na całej powierzchni stropu. Można zastosować także celulozę wdmuchiwaną, która dokładnie wypełnia wszelkie szczeliny i jest ekologiczna. W przypadku stropów drewnianych należy upewnić się, że deski są suche i zdrowe, a także przewidzieć miejsce na wentylację.

Jeśli strop jest betonowy, możemy na nim ułożyć płyty styropianowe lub z twardej wełny mineralnej, a następnie wylewkę. Ważne jest, aby zastosować folię paroizolacyjną pod izolacją, a także folię budowlaną na izolacji przed wylewką, aby chronić ją przed wilgocią z betonu. Grubość izolacji na stropie powinna wynosić co najmniej 20-30 cm, aby zapewnić odpowiednią barierę termiczną. Przykład z życia? Pewien klient po latach narzekał na zimną podłogę na piętrze. Okazało się, że podczas budowy ocieplono tylko skosy, a strop został pominięty. Położenie dodatkowej warstwy wełny mineralnej na strychu, wraz z montażem legarów, przyniosło natychmiastową ulgę i zredukowało rachunki za ogrzewanie.

Bez względu na wybraną metodę, kluczowe jest prawidłowe wykonanie prac. Niestaranne ułożenie materiału, pominięcie paroizolacji, czy brak wentylacji, mogą doprowadzić do poważnych problemów, takich jak zawilgocenie konstrukcji, rozwój pleśni i grzybów, a w efekcie zniszczenie izolacji. Zatem, jak ocieplić poddasze w starym domu? Zawsze z głową i ze wsparciem fachowców.

Częste błędy przy ocieplaniu poddasza i jak ich unikać

Ocieplanie poddasza to jak pieczenie wykwintnego ciasta – jeden mały błąd w recepturze, a cały trud idzie na marne. W przypadku starych domów, gdzie konstrukcja i stan techniczny bywają zaskakujące, pułapek jest jeszcze więcej. Poznajmy najczęściej popełniane błędy, by uniknąć gorzkiego rozczarowania i kosztownych poprawek. Częste błędy przy ocieplaniu poddasza mogą mieć katastrofalne skutki, dlatego należy ich unikać za wszelką cenę.

Pierwszy i chyba najgroźniejszy błąd to zaniedbanie wentylacji dachu. Dach musi "oddychać"! Brak odpowiedniej szczeliny wentylacyjnej między izolacją a pokryciem dachu (lub deskowaniem) to prosta droga do kondensacji pary wodnej. Ta z kolei prowadzi do zawilgocenia izolacji, co drastycznie obniża jej właściwości termoizolacyjne, a także może powodować gnicie elementów drewnianych konstrukcji dachu i rozwój pleśni. To jak zaprosić grzyba do domu na kolację, tylko że on zostanie na stałe. Pamiętaj, szczelina wentylacyjna o grubości 3-5 cm to absolutne minimum, a najlepiej zastosować łatę i kontrłatę. Czasami właściciele domów, chcąc zaoszczędzić miejsce, świadomie rezygnują z odpowiedniej wentylacji, co w efekcie prowadzi do dewastacji. W jednym z projektów, po roku od wykonania izolacji bez zachowania szczeliny, konieczna była jej całkowita wymiana, a także częściowa wymiana deskowania dachowego, ponieważ drewno było już na skraju rozkładu.

Drugi grzech główny to niewłaściwe zastosowanie lub całkowite pominięcie paroizolacji. Membrana paroizolacyjna to bariera, która chroni izolację przed wilgocią pochodzącą z wnętrza domu (np. z oddychania, gotowania, suszenia prania). Jeśli para wodna dostanie się do izolacji, skropli się i doprowadzi do jej zawilgocenia. A mokra izolacja to izolacja nieskuteczna. Paroizolacja musi być ułożona szczelnie, z zakładami sklejanymi specjalną taśmą. Każda nieszczelność, nawet mała dziurka, jest potencjalnym mostkiem wilgoci. Często widujemy projekty, gdzie paroizolacja jest po prostu rozłożona na "oko", bez należytego sklejania, co mija się z celem jej zastosowania. To trochę tak, jakby próbować powstrzymać wodospad szalikiem.

Kolejny błąd to brak ciągłości izolacji. Każda przerwa, każda szczelina w warstwie izolacyjnej staje się mostkiem termicznym, przez który ciepło ucieka z pomieszczenia. To tak, jakby mieć na sobie zimową kurtkę, ale z wielkimi dziurami – niby ciepło, a jednak coś wieje. Należy starannie docinać materiał izolacyjny, tak aby ściśle przylegał do konstrukcji, i uzupełniać wszystkie luki, zwłaszcza wokół okien dachowych, kominów i innych elementów przechodzących przez dach. Jeśli używamy wełny mineralnej, pamiętajmy, aby nie ściskać jej zbyt mocno, bo to zmniejszy jej właściwości izolacyjne.

Zaniedbanie stanu technicznego dachu przed ociepleniem to proszenie się o kłopoty. Przed przystąpieniem do prac izolacyjnych, koniecznie należy sprawdzić szczelność pokrycia dachowego, stan rynien, rur spustowych oraz więźby dachowej. Jeśli są nieszczelności, izolacja szybko ulegnie zawilgoceniu. To jak malowanie zgniłych drzwi – bezsensowna praca. Zwróć uwagę na przecieki, uszkodzone dachówki, ubytki w odeskowaniu czy ślady pleśni. Ich usunięcie jest priorytetem przed przystąpieniem do ocieplania, w przeciwnym razie ocieplenie poddasza w starym domu stanie się walką z wiatrakami. W pewnym przypadku, klient zdecydował się na ocieplenie poddasza bez wcześniejszego usunięcia przecieku na dachu. Po kilku miesiącach wełna mineralna była nasiąknięta wodą i zaczęła gnić, a koszt usunięcia skutków był znacznie wyższy niż wcześniejsza naprawa dachu.

Ostatni, ale równie ważny błąd to samodzielne wykonywanie prac bez odpowiedniej wiedzy i doświadczenia. Ocieplenie poddasza to skomplikowane zadanie, które wymaga precyzji, znajomości materiałów i technik montażu. Bez fachowej wiedzy łatwo popełnić błędy, które w przyszłości mogą generować ogromne koszty. Zatem, jak ocieplić poddasze w starym domu z głową? Najlepiej zlecić to zadanie sprawdzonym fachowcom, którzy dysponują odpowiednim sprzętem i doświadczeniem. Choć to może wydawać się wyższym początkowym kosztem, to w perspektywie długoterminowej to inwestycja, która się zwraca, oszczędzając nam czasu, nerwów i pieniędzy.

Wentylacja i paroizolacja: Klucz do suchego poddasza

Poddasze to miejsce, gdzie powietrze często bywa ciężkie i wilgotne, a brak odpowiedniej wentylacji może sprawić, że stanie się ono rajem dla grzybów i pleśni. Niezależnie od tego, czy planujesz adaptację na pomieszczenia mieszkalne, czy pozostawienie go jako strych nieużytkowy, odpowiednia wentylacja i paroizolacja to absolutne filary sukcesu. Są one niczym wentyl bezpieczeństwa w kotle parowym – bez nich grozi nam katastrofa.

Zacznijmy od wentylacji dachu, która jest kluczowa dla odprowadzania pary wodnej i wilgoci z przestrzeni poddasza oraz spod pokrycia dachowego. Dwa główne elementy, na które należy zwrócić uwagę, to wlot powietrza przy okapie oraz wylot powietrza w kalenicy. Wlot powietrza powinien być zapewniony wzdłuż całej długości okapu, najlepiej za pomocą perforowanych podbitek dachowych lub specjalnych kratek wentylacyjnych. Powinien on mieć wystarczający przekrój, aby umożliwić swobodny przepływ powietrza. To jak oddech – im głębszy, tym lepiej.

Wylot powietrza w kalenicy, czyli w najwyższym punkcie dachu, zapewnia usunięcie nagromadzonej wilgoci. Może to być wykonane za pomocą specjalnych taśm kalenicowych, wentylatorów dachowych lub odpowiednio zaprojektowanych wywietrzników. Ważne jest, aby te elementy były wystarczająco duże i nie były niczym zablokowane. Pamiętajmy, że powietrze musi mieć drogę, by swobodnie się przemieszczać. Szczelina wentylacyjna pod pokryciem dachowym (między izolacją a deskowaniem/folią) powinna wynosić minimum 3-5 cm, aby zapewnić swobodny ruch powietrza od okapu do kalenicy. Brak tej szczeliny to jeden z najczęstszych błędów w starych domach, gdzie często z braku miejsca ściska się izolację bezpośrednio do desek dachu. Jest to błąd, który będzie "kosztował" nie tylko pieniądze, ale również nasze zdrowie.

Przejdźmy do paroizolacji – często niedocenianego, ale niezwykle ważnego elementu. Membrana paroizolacyjna to folia, którą układa się od wewnętrznej strony poddasza, czyli od strony pomieszczenia, przed warstwą izolacji. Jej zadaniem jest blokowanie przenikania pary wodnej z ogrzewanych pomieszczeń do warstwy izolacyjnej. Para wodna, która dostanie się do izolacji, skropli się tam w postaci wody (tzw. punkt rosy) i zniszczy materiał izolacyjny, a także może prowadzić do rozwoju pleśni i grzybów. Myślisz, że to nic takiego? Spróbuj przez jakiś czas nosić mokrą kurtkę zimą – efekty będą podobne do zawilgoconej izolacji.

Prawidłowy montaż paroizolacji to absolutna konieczność. Folia musi być ułożona szczelnie, z zakładami o szerokości co najmniej 10 cm, które są sklejane specjalną taśmą paroizolacyjną. Należy również uszczelnić wszystkie połączenia folii z elementami konstrukcji (ściany, okna dachowe, kominy) za pomocą specjalnych mas uszczelniających lub taśm. Każda, nawet najmniejsza dziurka w paroizolacji jest potencjalnym mostkiem wilgoci i negatywnie wpłynie na jej skuteczność. Przykłady z życia pokazują, że niedokładne uszczelnienie wokół rur wentylacyjnych czy przewodów elektrycznych jest powodem powstawania ognisk wilgoci.

Wybierając folię paroizolacyjną, zwróć uwagę na jej współczynnik Sd. Im wyższy współczynnik Sd (wyrażany w metrach), tym folia jest mniej paroprzepuszczalna i lepiej spełnia swoje zadanie. Do poddaszy najczęściej stosuje się folie o Sd > 100 m. Ważne jest, aby nie pomylić folii paroizolacyjnej z folią paroprzepuszczalną (membraną dachową), która pełni zupełnie inną funkcję i układa się ją na zewnątrz izolacji. W jednym z przypadków, klient użył folii paroprzepuszczalnej zamiast paroizolacji, co skutkowało masowym zawilgoceniem wełny mineralnej po kilku miesiącach. Konieczna była rozbiórka i ponowny montaż całej izolacji. Ten koszt, niegdyś lekceważony, często okazuje się być największym wydatkiem po latach. Pamiętaj, ocieplenie poddasza w starym domu wymaga nie tylko dobrych chęci, ale przede wszystkim rzetelnej wiedzy i dokładności.

Oprócz wentylacji dachu, pamiętajmy także o wentylacji pomieszczeń poddasza. W przypadku adaptacji na cele mieszkalne, niezbędne jest zapewnienie odpowiedniej wentylacji mechanicznej lub grawitacyjnej (nawiewniki w oknach, kratki wentylacyjne w łazienkach i kuchniach), aby usuwać nadmiar wilgoci z powietrza wewnątrz. To jest kluczowe dla zdrowego i komfortowego mikroklimatu w nowo powstałych przestrzeniach. Bez tych dwóch kluczowych elementów, wentylacji i paroizolacji, nawet najlepsza izolacja straci swoje właściwości, a nasze ocieplenie poddasza w starym domu stanie się źródłem problemów zamiast upragnionego komfortu.

Q&A - Najczęściej zadawane pytania o ocieplanie poddasza w starym domu

Pytanie: Jak ocieplić poddasze w starym domu, aby było skuteczne i trwałe?

Odpowiedź: Kluczem jest kompleksowe podejście: wybór odpowiednich materiałów izolacyjnych (np. wełna mineralna, piana PUR, celuloza), prawidłowe ułożenie izolacji (z zachowaniem ciągłości i eliminacją mostków termicznych), a przede wszystkim zapewnienie właściwej wentylacji dachu i zastosowanie szczelnej paroizolacji. Pamiętaj, że każdy element musi być dopasowany do specyfiki starej konstrukcji.

Pytanie: Czy muszę ocieplać całe poddasze, jeśli nie planuję go adaptować?

Odpowiedź: Jeśli poddasze jest nieużytkowe, wystarczy ocieplić strop. Gruba warstwa izolacji na stropie (np. wełna mineralna lub celuloza) zapobiegnie ucieczce ciepła z pomieszczeń mieszkalnych poniżej, co znacząco obniży rachunki za ogrzewanie. Jest to często prostsze i tańsze rozwiązanie niż izolowanie skosów.

Pytanie: Jakie są najczęstsze błędy popełniane podczas ocieplania poddasza w starym domu?

Odpowiedź: Najczęściej popełniane błędy to brak odpowiedniej wentylacji dachu, niewłaściwe zastosowanie lub pominięcie paroizolacji, brak ciągłości izolacji (mostki termiczne) oraz brak wcześniejszego sprawdzenia i naprawy stanu technicznego dachu. Niewłaściwie wykonane prace mogą prowadzić do zawilgocenia, pleśni i utraty właściwości izolacyjnych.

Pytanie: Ile kosztuje ocieplenie poddasza w starym domu?

Odpowiedź: Koszt zależy od wielu czynników, w tym od wybranego materiału izolacyjnego, grubości izolacji, stopnia skomplikowania konstrukcji dachu oraz kosztów robocizny. Orientacyjne ceny za metr kwadratowy izolacji (z materiałem i robocizną) wynoszą: wełna mineralna 60-120 PLN, piana PUR 100-200 PLN, celuloza 70-130 PLN, styropian 50-100 PLN.

Pytanie: Czy mogę ocieplić poddasze samodzielnie?

Odpowiedź: Ocieplenie poddasza, zwłaszcza w starym domu, to zadanie wymagające precyzji i specjalistycznej wiedzy. Chociaż teoretycznie można to zrobić samodzielnie, z reguły zaleca się zatrudnienie doświadczonej ekipy. Samodzielne wykonanie bez odpowiednich umiejętności i narzędzi zwiększa ryzyko błędów, które mogą prowadzić do kosztownych poprawek w przyszłości.